112
Vælkomin Guðs einglaflokkur ver
úr høgum himnasali;
tú skærasta sólskinsbúna ber
í heimsins skuggadali;
tú spáar gott ár, um hart er gler,
til fugl og urt og smalu.

2. Vælmøttur á breyt við kirkjulið,
á snjó um midnáttsnarið.
Tit sessist við borðið lið um lið,
ei berið jól av garði!
O, gangið ei várar dyr framvið,
tann smeit tit okkum sparið.

3. Við brosandi eygum, findarglað,
í vøggum og í seingjum,
vit stetlingar hava rað á rað,
sum blómurnar í eingjum;
og syng fyri teim eitt títlingslag,
so slær í hjartastreingjum.

4. So droyma tey Betlehem í gleim,
um mangt er heilt úr lagi,
tey droyma tó satt um barnsins heim,
um fjós og hoyggj og mæið,
tey droyma, tey spæla jól við teim,
sum kvóðu heiðurskvæði.

5. So vakna tey árla morgun glað,
ei nøkur sút kann tyngja,
vit hoyra eitt fagurt jólalag,
sum tey av hjarta syngja,
tí ljómar so blítt um allan stað,
tá jólaklokkur ringja.

6. Tá dansa í ský Guðs einglalið
á sálmarøddum víða,
tá býður Várharra teim Guðs frið,
sum tolgóð hava bíðað,
tá opnar seg himins borgarlið,
tá kom Guðs ríki fríða.

7. Og kunnu vit bert ta gleði sjá,
ímeðan lív man vara,
so skal sum ein barnamóður trá
vár sorg til gleði snara.
Guð faðir í himni, ger tað svá,
lat jólasorg burt fara.

Grundtvig 1825.
Rólant Lenvig.
Lag: Sl. 367 a og b.