97
Nú ringja klokkur jólafest,
tær ringja inn tann høga gest,
sum undir lágar lonir steig
við frið og fragd á nýársleið.

2. O, komið við til Dávids bý,
har einglar syngja undir ský.
Og gangið við á hagavøll,
har hirðar hoyra Guðs boð hvøll.

3. O, fara vit við stillum sinn'
sum hirðarnir til barnið inn,
við gleðitárum takki so
for miskunn Guðs og náðiboð.

4. O, Jesus, verøld víð og long
til vøggu royndist tær ov trong,
ov vesal, tó við gulli reidd
og perlustungin, silkibreidd.

5. Men sømdir, tign og gull á fold
er fyri tær bert støv og mold,
sum fjósføtt barn og reivað har
eitt himniskt lív tú keypti mær.

6. Heil so, mín sál, og ver nú glað
og halt nú jól í Dávids stað,
ja, prísa Guði hvørja stund
við dýrdarsong av hjartans grund.

7. Ja, syngið øll frá fjall' at strond:
Nú birtist ljós um skuggalond.
Og júst sum midnátthanin gól,
var Jákups stjørna vorðin sól.

8. Hann kom, ættfedra vón, á vál
við himnadóp og logamál;
og týðir barn um tún og ong
nú Dávids gátusjón og song.

9. Ver smáttugestur vár og skjól,
halt sjálvur í oss tíni jól,
tá skal við Dávids hørpuslátt
várt nýársljóð tær lova hátt.

Grundtvig 1817.
Chr. Matras 1920.
Lag: Sl. 249.