208
Í deyðans bondum Jesus lá,
øll heimsins synd hann feldi;
men Ádams ætt lívsljósið sá,
tá hann reis upp við veldi.
Tí er hans kirkja hjartaglað,
ber Guði tøkk á hvørjum stað
og syngur um Jesus Kristus:
 
Halleluja!
 
2. Eitt megnarverk fullstórt tað var
á deyða sigur vinna;
av syndaávum eingin var,
ið fyrr tað kundi inna;
tí deyðin sat á trónu hátt;
men Jesus breyt hans sterka mátt,
í sori hans ríki liggur.
 
Halleluja!
 
3. Sum ein av okkum skuld hann bar,
tó onga skuld hann átti;
tá deyðin sterki feldur varð,
hans rættur lúta mátti.
Hjá teim, sum hava Krist til drott,
er deyðin bert ein stokkut nátt,
tí broddur hans nú er brotin.
 
Halleluja!
 
4. Ei slíkt var gitið her á fold,
tá lív og deyði bardust,
og orrusta stóð undir mold,
har bein í deyða tærdust;
men lív á deyða fekk tó hald,
 
so fjøtraður og uttan vald
til spott er nú deyðin vorðin.
 
Halleluja!
 
5. Um lívið tí vit syngja hátt,
á deyða vinna kundi,
og frøast um hin mikla drott,
hin sterka hevur bundið;
hann setstur er á tignarstól
og er for okkum lívsins sól,
sum aldri til viðar gongur.
 
Halleluja!
 
Luther 1524. Grundtvig 1837. Torkil Beder.
Lag: Sl. 166.