369
Gakk tú fram við góðum treyst,
tú ert ei aleina;
Harrin tó er tann, ið best
leiðirnar kann beina.
 
2. Firnast ikki myrkur svart,
bjartar stjørnur standa;
hevur faðirvár tú lært,
óttast tú ei vanda.
 
3. Fyri tí, tú veitst, er rætt,
doyggj, um so má vera;
tá skal lívið falla lætt,
deyðin einki gera.
 
Chr. Richardt 1867.
J.H. Poulsen og Niels Winther 1895.
Lag: Sl. 79.