480
Nú Harrin er mín hirði,
eg einki sakni her,
á grønar dalir leiðir
hann meg, ið hvussu fer;
har klárar keldur renna,
har sálin hvílir væl.
Ja, Harrin er mín hirði,
mær einki tørva skal.
 
2. Og um eg enn skal ganga
um deyðans dimma dal,
tín keppur og tín stavur
meg røkta, ugga væl;
tí tú ert góður hirði,
tú lamb títt verja skal,
ja, um eg enn skal ganga
um deyðans dimma dal.
 
3. Ja, Harrin er mín hirði!
Á vøkur hvíldarstøð,
har keldurnar tær renna
og hoyrast føgur løg,
hann sálina vil leiða
og sælan frið mær ber.
Nei, einki vil eg óttast,
mín hirði Harrin er.
 
Sálmur 23. Kristina Toftegaard.
Lag: sum Sl. 52.