542
Á hall nú árið komið er,
brátt oyðast ong og líð,
so seint tú kemur, skjótt tú fer,
tú stutta summartíð.
 
2. Brátt stormur ber tey boð um land:
Alt følnar, týnist her.
Lat følna bert, eg kenna man
ta troyst, av øllum ber!
 
3. Lat sól enn stytta sína ferð,
lat nátt bert vinna fram,
Guðs veldisarmur sami er,
hans eyga leið tó fann.
 
4. Lat gulna bert hvørt blað um teig,
lat følna hvørt eitt strá,
Guðs kærleiki, tað svitast ei,
umbroytist ikki svá!
 
5. Eg veit, hvar gleðin heldur til,
tá hvít gerst ong og líð;
úr Betlehem tó sangur vil
ei tagna nakra tíð.
 
6. Eg veit, hvar vónin grøn man stá,
tá alt er følnað her,
tí krossurin á Golgata
um ævir krúnu ber.
 
7. Søkk undir mold og fúnar tá
hvør blóma rað á rað,
mín trúgv á hann varðveita má
sítt fríska hjartablað.
 
8. Eitt ævigt vár mær býður hann,
um ódnin leikar hørð;
tá Kristus deyðan yvirvann,
spratt lív úr døkku jørð!
 
C.J. Boye 1833. H.D. Petersen.
Lag: Sl. 17.