594
Í tínum trygdarskugga siti eg
ímillum toftir,
ímeðan torusteinar brennandi
falla úr lofti.
Her í tínum bútjaldi
eg hvíli mullum riðini.
Í tínum trygdarskugga siti eg.

Tú ert mítt høli og mín borg,
til tín eg beri mín sorg.
Mína sorg.

Um tíggjutúsund falla mær við lið,
meg einki sakar,
og deyðans ørvar flúgva beint framvið,
meg eingin rakar.
Eg ræðslu ræðist ei á nátt,
ei sótt, ið snýkir seg um gátt.
Í tímum trygdarskugga siti eg.

Á vígvølli har særdan fanst tú meg
í tøkum tíma.
Hvør figgindi tá ræddur rann sín veg,
hann mátti rýma.
Tú vini tínum vísti ans,
eg slapp úr snerru jagarans.
Í tínum trygdarskugga siti eg.

Sálmur 91
Martin Joensen
Lag: Martin Joensen