607
Slá á hjartans hørpustreingi
hvørja tægr, ið tónað fær.
Ljómi skært og ljómi leingi
hosianna nær og fjar.
Hvørt títt insta æðraslag
gleðiljómi henda dag.
Kongur konga – glað vit sanna,
kemur nú ímillum manna.

2. Ríki hans um jarðarhálvur
endaleysum rúmdum nær.
Hásætið er himin sjálvur,
hallarprýði sólin skær,
fótskør hans hin fagra fold,
fylgi hans er einglafjøld.
Hann í ljósins skrúð er skrýddur
og við lívsins krúnu prýddur.

3. Hann, tó hægst í hátign ljómi,
spakur kemur víða hvar.
Hjarta títt at halgidómi
snúgva vil at búgva har.
Opna glaður hjartans hús,
tignargesti hýsið fús.
Gleðist hjarta títt, ið nemur,
at Guð sjálvur til tín kemur?

4. Náðarár hann okkum gevur,
ár, har eingin broyting er,
ár, ið summar ævigt hevur,
lísins ávøkst okkum ber.
Vetur, summar, vár og heyst
takkið honum endaleyst
kongi konga – millum manna,
heiðurskrýndum. Hosianna.