633
So bjørt tín himnakrúna ljómar
í halgum ljósi rein og skær,
mín kongur, tú, sum her á foldum
tó deyðans tornakrúnu bar!

2. So frítt og markaleyst títt ríki,
teg fjøtra eingi tíðarbond.
Um allar ævir skalt tú valda
og sita við Guðs høgru hond.

3. Guðs veldishond væl øllum ræður,
og himin her vit kunnu sjá!
Svá ert tú ímillum okkum;
og ríki Guðs er okkum hjá!

4. Ja, vitja okkar bangnu hjørtu,
vár kongur hátt á himnaveg,
styrk vára trúgv og vón, so altíð
vit bera vitnisburð um teg.

5. Ja, gævi, at vit kundu vitnað
um teg, sum situr Guði næst,
til hann eitt sinn gerst alt í øllum,
og ljómandi títt ríki sæst.