654
Við harra Jesu Krist
og Halgum Anda vist
Guð vísti miskunn sína
og vann mær frelsu mína,
um eg vil orð hans lýða
og fram í trúnni stríða

2. Eg biði teg, mín Guð,
mær fall skal í lut
í ríki títt at trína
og ognast sælu tína.
Títt orð skal lykt mín vera,
mær lívsleið ljósa gera.

3. Títt orð eg goyma skal
í hjarta mínum væl,
so ei í lívsins stríðnum
eg havni boðum tínum.
Um leið mín rein skal vera,
títt orð meg fram má bera.

4. Tín undursama lóg
er hvørjum manni góð,
ber vísdóm fram um aðrar,
mót tær hon altíð snarar.
Tín lóg skal fast mær halda
og boðorð títt mær valda.

5. títt orð er lívsins sól.
Tú skjøldur ert og skjól.
Tú verja kanst frá bága.
Tú vilt í neyð meg náða!
Tín lóg skal lyst mín vera,
mín tunga lov tær bera!

6. Um leið mær tykist stongd,
um raka neyð og trongd,
og villist eg á vegnum,
og síggi nátt í degnum,
– í lívsins tunga stríði
eg frelsu tíni bíði.

7. Við harra Jesu Krist
og Halgum Anda vist
tú vísti miskunn tína
og vanst mær frelsu mína,
tí vil eg orð títt lýða
og fram í trúnni stríða