678
Við vegin stendur maður,
ið glæma lýsir frá;
eg hyggi burt og gangi skjótt framvið.
Um lívsisn vatn hann talar
og skæra hvíldará;
eg havi skund, eg vil bert hava frið.

Hann sigur: “Kom og rætt mær tína byrði.
Kom her til mín og rinda møðina.
Tak mítt ok, tað tyngir ikki,
eins og heimsins meldur ger;
kom her til mín, eg gevi tær mín frið!”

2 Hví stendur hann við dyrnar?
Hví bankar hann uppá?
Hvat vil hann mær? Hví fer hann ei sín veg?
“Eg havi ringa tíð nú,
so, Jesus, far mær frá!
Eg havi ikki tíð at hitta teg!”

3. Men ivin varð til longsil;
til ljósið vaks mín trá
-á nátt hann aftur uttanfyri stóð:
“Kom inn, mín Harri Jesus,
kom inn og ver mær hjá,
bert tú kanst aftur birta mína glóð!”