680
Eingilin við ljósi fer
út um himnagrindir,
undan glæmuni, hann ber,
flýggja náttarinnar skuggamyndir.

2. Sólin sum Guðs eyga so
sær um heimin víða,
sí! Guðs egna sendiboð
sæst á gyltu skýggjunum at ríða.

3. Eingilin um alla verð
glæmu Guðs vil breiða,
kápan, sum av gulli er,
fevnir alt, á foldum lív man eiga.

4. Sól sær inn í høgu høll
inn í smáttu hyggur,
vitjar stór og smá og øll,
kyssir barnið, sum í vøggu liggur.

5. Okkum eingil fevna vil,
er av himni sendur,
okkum við hann smílist til,
og í eygum himnaglæman stendur.

6. Øll vit eru Guði kær,
ongan frá sær koyrir,
er í sólarglæmu nær,
og tann fróa morgunsongin hoyrir.