27
Ævigi Guð vár, títt veldi, tín æra
upphav ei hevur og enda ei fær;
túsundtals mansaldrar koma og fara,
eru ei meir enn ein økt fyri tær,
stórlátin ríki sum fon burtur svinna,
heimur vár sjálvur skal brenna sum strá,
stjørnur og sól skulu enda sín finna,
einans tær, Guð vár, ei tíð rínur á.

2. Alvaldi Harri, tær einki kann forða;
einglanna herskarar lýða títt boð,
stormur tær tænir og dundrandi tora,
sólskin og væta og flykranna flog;
brattastu bylgjur eitt orð av tær spekir,
yðjandi fjøldum sítt borð reiðir tú,
følnaðan gróður á vári upp vekir,
fagrari blomstur enn Sálomons skrúð.

3. Alvitri skapari, faðir alvísur,
loyndasti tanki ei duldur er tær,
túsundfalt longri enn sóleygað lýsir,
eyga títt gløgt út um stjørnurnar sær.
Vísmanna ráðgerð títt roynist so illa,
Guð altíð sær, hvat ið gagnar oss best,
altíð hann veit vára angist at stilla,
borg hans er betur enn jarðklettur fest!

4. Algóði faðir, tín miskunn so víða
fevnir og føðir hvørt livandi kykt,
endaleys góðska og signing tín blíða
milt okkum lýsir, tí liva vit trygt.
Kærleiki ert tú! Og kærast av øllum
skapningi tínum tær menniskjan er,
sælastu gleði í sólbjørtum høllum
veitir tú hvørjum, ið vilja tín ger.

5. Heilagi Guð vár, í rættlætis loga
ljómar øll borg tín, ei myrkur har er;
andlitis ljós títt ei orkar at skoða
menniskjan, tó hon títt bílæti ber.
Rættvísi Harri, sum reinleika krevur,
visti tó væl fyri syndarum ráð;
Jesus bar bót, so tú synd fyrigevur,
tekur oss heim, tá vit fara herfrá!

6. Livandi Guð vár, til jarðar vit níga,
lova og prísa títt heilaga navn,
kenna vár' anda mót ljósi upp stíga,
himmalskur ylur tá fyllir vár' favn;
hjarta, sum loyst er frá ótta og iva,
kennir, at andin av himli er nær,
sannar, at gott er hjá Guði at liva.
Takk fái tú, sum oss hýsa vilt har.

Mikkjal á Ryggi.
Lag: sum Sl. 10.