62
Tú, Harri Krist,
mín frelsa vist
og vón ert tú aleina;
eg trúgvi tær,
o, ver hjá mær
hvørt fótafar
við tínum orði reina!

2. Tín náði blíð
um alla tíð
mín trygga grund skal vera;
o, Jesus mín,
for deyða tín
mær miskunn sýn,
lat synd mær einki gera!

3. Er sorgin sár,
og renna tár,
tú ugga vilt og grøða;
ei neyð er har,
sum tú ert nær,
ið frið oss bar
og vil oss ævigt frøa.

4. Eg hoyra vil
tær, Jesus, til,
tú, sum meg vinna vildi;
kom, Harri, inn
í sál og sinn
og sigur vinn
við tíni mekt og mildi!

5. Tá veit eg vist,
o, Jesus Krist,
tú vilt ei frá mær fara;
tú boðar frá:
Meg kalla á,

hjálp skalt tú fá,
eg skal í neyð teg varða!

6. Guð, gev oss so,
við tíni boð
vit liva okkum saman,
at vit tær hjá
av tíni náð
frelst kunnu fá
í himli gleði! Amen!

H.C. Sthen 1589. Edm. í Garði 1962.
Lag: Sl. 342 a og b.