114
Eg gleðist so hvørt jólakvøld,
tí Jesus føddist tá,
tá lýsti stjørnan sum ein sól,
lag sungu einglar tá.

2. Og lítla barn í Betlehem,
tað var ein kongur bold',
sum kom av høgu himnaborg
á hesa neyðar fold.

3. Nú hann í himmiríki býr,
tí hann Guðs sonur er;
men altíð hoyrir hann hvønn tann,
í bøn til hansar fer.

4. Eg gleðist so hvørt jólakvøld,
vit syngja honum prís,
tá øllum smáum opnar hann
sítt sæla paradís.

5. Og móðir tendrar tá øll ljós,
tey skína í hvønn krók,
tí út um heimin, sigur hon,
at lýsa stjørnan tók.

6. Hon sigur, stjørnan lýsir enn
og aldri slokna kann,
og um hon lýsti mær á veg,
tá heim til Guðs eg fann.

7. Hon sigur, at hitt einglaljóð
tað ljóðar enn í dag
um frið og gleði her á jørð
og um Guðs hjartalag.

8. O, gævi eg kundi sungið so,
tá gleddist Jesu lund;
tí eg við varð Guðs kæra barn
á halgu skírnarstund.

9. Eg gleði meg hvørt jólakvøld
um Harran Jesus Krist.
At hann av sonnum elskar meg,
tað veit eg fult og vist.

Marie Wexelsen 1860.
J. Dahl 1931.
Lag: Sl. 35 a og b.