121
Signað skín rættlætis sólin
frá Ísraels fjøllum,
sólstavir kærleikans ljóma
frá Betlehems vøllum,
signað um jól
skínur Guðs miskunnar sól,
fagnarboð ber okkum øllum.

2. Hví er tað dapurt og dimt í tær,
mannliga hjarta?
Dimman og sorgin í Guðs ríkis
ljósi ei skarta.
Ei má tín synd,
ei má tín fávitska blind
byrgja tær ljósið Guðs bjarta.

3. Kærleikans myndin hin fagrasta,
frelsarin blíður,
fevning Guðs miskunnar enn
sum fyrr hjørtunum býður:
Hvíld finnur her
hvør tann, sum troytkaður er,
uggan tann, sorgina líður.

4. Kom tí, o maður, og lat ikki
stund longur líða,
skunda tær óræddur Drottins
í armanna blíða.
Heit honum trú,
hjarta títt gev honum nú,
lat hann ei longur tín bíða.

5. Svør honum trúskap og svík ei
tann ástvin í trygdum,
savna tær fæið væl goymda
í himnanna bygdum,
so hjá tær sæst
livandi trú, vón og ást,
gakk fram í Guðs barna dygdum.

Jens Pálsson.
Jóannes Patursson.
Lag: sum Sl. 129.