125
Eg standi tíni krubbu hjá,
o, Jesus, lívsins kelda,
ljós lýsir tær um eygnabrá,
upp mína sál at elda.
Mín hugur, sál og sinnalag
og hjarta mítt, tú taki tað,
goym meg í góðsku tíni.

2. Í trúgv eg biði, at tú mær,
o, Harri, so vilt gera,
at eg í lívi mynd av tær
í hjartanum má bera.
So lat meg vera krubba tín,
verð tú í mær, o, Harri mín,
við tíni reinu gleði.

P. Gerhardt. H.A. Djurhuus.
Lag: Sl. 48.