153
So dýrdarrík er talan
um sálarhirðan tann,
sum oss frá syndatrælan
við blóði sínum vann,
og sum av himnaborg
sítt náðiár enn boðar,
so hvør tann, ið tað skoðar,
fær stillað alla sorg.

2. Guð, lat teir gleðistreymar
oss kennast so í sál,
at ikki villir dreymar
oss káma burtur mál;
men gev vit fylgja tær,
so vit við dagsins enda
í himni hjá tær lenda,
har tú oss lívið fær.

Th. W. Oldenburg 1840.
S.A. Weihe.
Lag: sum Sl. 100.