173
Klettur, klovin fyri mær,
lat meg fáa lívd hjá tær!
Lat tað vatn og blóð, sum fleyt
hjarta frá, tá dagur treyt,
tváa rein øll misbrot vár,
syndasekt og syndasár!

2. Um vit royndu allan mátt,
um vit grótu dag og nátt,
øll vár iðran, bøn og bót,
øll vár sorg í hjartarót,
ei tað bøtir misbrot vár,
bótin er bert tíni sár.

3. Armur, eymur eri eg,
krossur tín má fjálga meg;
nakin, tú mást klæða meg;
sekur, tú mást náða meg;
deyðadálkaður av synd,
reinsa meg í lívsins lind!

4. Tá mær tørvar mest á fold,
tá eg fari undir mold,
tá ei meir mítt hjarta slær,
tá mín dómur kemur nær,
klettur, klovin fyri mær
lat meg fáa lívd hjá tær!

Aug. M. Toplady 1775. J. Dahl 1931.
Lag: Sl. 187 a og b.