223
Koma skal hin vreiði dagur,
tá ið eldur verøld ræður,
sá tað vølvan og vísmaður.
 
2. Illa tá á fold er vorðið,
tá av himni høgt dómsorðið
skilar hvørjum uppiborið.
 
3. Lúðraljóð, so hvølt sum ljónið,
øll, ið ótu foldargrónið,
rópar fram til Harrans trónu.
 
4. Deyðin nøtrar og øll grundin,
tá til svars til dómafundin
rópar øll hin stóra stundin.
 
5. Bókin mikla tá uppletist,
har alt mannalívið metist,
eftir henni dómur setist.
 
6. Dómarin at døma tekur,
dulsmál øll úr myrkri rekur,
eingin sleppur undan sekur.
 
7. Vesalur tá man eg standa,
eingin gongur mær til handa,
sjálvt hin besti er í vanda.
 
8. Drottur veldis, himnarunnur,
tú, sum miskunn og várkunn er,
bjarga mær, o, náðibrunnur.
 
9. Jesus mildi, tú manst gruna,
tú á fold komst mær at muna,
veit á dómsdegnum mær dugnað!
 
Thomas úr Celano, fyrst í 13. øld.
J.H.O. Djurhuus.
Lag: Sl. 189.