255
Vár Guð er føst og haldgóð borg,
har vit væl vardir standa,
hann hjálp vár var í hvørji sorg,
vár vernd í hvørjum vanda;
nú fjandin vreiður er
og fram við grimdum fer,
hann roynir svikaráð
og okkum herjar á,
ei finst á jørð hans líki.
 
2. Vár egin kraft so lítil er,
at brátt berst tap í hendi;
men ein í stríð við okkum fer,
sum Guð við veldi sendi.
Tað Harrin Jesus er,
ið ein av øllum ber,
ei annar Guð er til,
hann okkum hjálpa vil,
hann víst man valin halda.
 
3. Um djevlum uddi verøld í,
sum okkum vildu týna,
vit óttast ongan vanda, tí
teir sjálvir skulu dvína;
um myrkurs púki vil
alt illmegn leggja til,
hann einki vinna man,
tí áður dóm fekk hann,
eitt orð kann brátt hann fella.
 
4. Hvør fíggindi skal ótøkk fá,
hvørt orð várs Guðs skal standa,
tí Harrin gongur okkum hjá
við hjálp og halgum anda.
Og taka teir várt lív,
fæ, frælsi, barn og vív,
í Guðs frið, hvussu fer,
tað teimum gagn ei ger,
Guðs ríki okkum ognast!
 
Sálmur 46. Martin Luther 1529. J. Dahl.
Lag: Sl. 354.