476
O, Harri, hvønn skulu vit fara til?
Tú hevur hitt æviga lívið!
Og syndara vinur tú vera vil,
sjálvt lívsblóð títt varð okkum givið!
Hvør fátæk og oyðin og tóm var vár fold,
varð orð títt ei latið í mannahold!
Tað sál vára lyftir frá foldarleið
upp móti teim ævigu hæddum.
 
2. O, Harri, hvønn skulu vit fara til,
tá sorgirnar hjarta várt møða,
og als eingin vinur veit ráð og skil,
sum hjartasár megna at grøða?
Hvør sælt er hjá tær finna føvning ein,
sum uggar várt hjarta og grøðir várt mein!
Í forðum tú talaði veldisorð títt,
og stormar og aldur teg lýða.
 
3. Tá lívskvøldið kemur, og sól fer í kav,
og ævinnar klokkur tá kalla,
í deyðans sigling um náttsvarta hav,
at hvørjum skal eg meg tá halla?
Til Jesus eg leiti við sál og ond,
sum barn eg meg leggi í frelsarans hond.
Í deyðskuggans dali hann legði mær leið,
so lívið við honum eg vinni.
 
H.A. Tandberg. Torkil Beder 1977.
Lag: Sl. 262.