478
Vár trúgv várt fasta álit er,
at Guð vil okkum náða,
sum vit ei kunnu taka her,
men bert við anda fáa,
í hjartadýpi haldgóð grund,
bygd á Guðs orð um náðifund
og sáttmála í Kristi.
 
2. Vár trúgv ein vøkur perla er,
ein dýrgripur at eiga,
Guðs frið til bangnar sálir ber,
vil oss til gleði leiða.
Tað eingin sær, hon greitt kann sjá,
at fast Guðs lyfti standa má:
hann Faðir vár vil vera.
 
3. Um stundin myrk meg sígur á,
og døpur syndaminni
seg troka fram úr hjartavrá,
mín sál tó frið skal finna.
Eg fullvæl veit, stór synd mín er;
men størri boð Guðs orð mær ber:
tín synd skal strikað verða!
 
4. Tað orð, tað orð meg tryggan ger
og er mítt akker besta,
tá ivi gjøgnum hjartað fer,
vil ófrið í mær festa.
Ei óttin meir skal valdið fá,
í trúgv eg náði Guðs kann sjá,
og hjartað finnur hvílu.
 
5. Eg veit, at mennast skal vár trúgv,
tá fram í stríð vit ganga;
vil ivi seta í mær búgv
og freisting hugin fanga,
mítt trúarsvørð seg hevjar hátt
og berjir niður heljar mátt,
ið mær vil trúnni forða.
 
6. Veit mær, Guð Faðir, alla tíð
í hesi trúgv at verða,
í henni eiga sálarfrið,
mín gerning allan gera!
Guðs andi vitnar í mær svá,
at eg í hesi trúgv skal fá
til himna heim at vinna.
 
J.H. Schrader 1731.
Brorson 1735. Torkil Beder.
Lag: sum Sl. 118.