551
Morgunroðin lýsir
bjart á fjøll og skýggj,
brátt úr havi rísur
sólin blonk og lýggj.
Yvir líð og eingir
náttardøgg er løgd.
Reisist gentur, dreingir
upp til dagsins brøgd.
 
2. Morgunluftin blíða
sál og sinn ger fró.
Upp til Guð lat stíga
fagurt takkarljóð!
Yvir fjallatoppar
hevji seg várt mál,
sýn, at frískir kroppar
goyma fríska sál.
 
3. Tøkk, Guð faðir, fyri
verju væl í nátt,
vit og manndómsvirði,
heilsu, lív og mátt!
Nú á ungum degi
alt á foldum er
fult av lívsins gleði,
tøkk til tín fram ber.
 
4. Ein so dýrur skattur
gleðin er á fold;
ljósur andi lættur
lyftir seg frá mold,
vónir vinna veingir,
sálin gerst so sterk,
fara gentur, dreingir
út til dagsins verk.
 
Mikkjal á Ryggi.
Lag: Sl. 232.