3
Harranum lovið,
alvaldandi Drotti við æru!
Honum tú lova, mín sál,
og á fund hans tú fari!
Veit honum sang,
harpunnar strongur, gev klang!
Andligan leik hann teg læri.

2. Harranum lova,
sum alt man so dýrdarfult gera,
honum, ið teg so sum ørnin
á veingjum man bera,
letur teg fá
meir, enn tú skil hevur á,
gleðir títt hjarta so sera.

3. Harranum lova,
sum alt so væl fyri tær greiðir,
honum, ið heilsu tær gevur
og kærliga leiðir!
Váða og neyð
ei teg at nema hann beyð,
valdið um heimin hann eigur.

4. Harranum lova,
sum gevur tær lukkuna blíða,
honum, ið teg man við túsundtals
signingum prýða!
Gev tí væl ans,
veit honum ærunnar krans.
Lær hann tess betur at lýða.

5. Harranum lova,
mín sál, og alt, í mær man vera,
alt her á fold honum lovsang
og heiður fram beri!
Góður tær er;
honum til vildar alt ger,
vær viljum navn hans kunngera.

Sálmur 103, 1-5.
J. Neander 1680. Emil Joensen.
Lag: Sl. 122.